Father John Misty, gerçek adıyla Josh Tillman, günümüzde fazlasıyla popüler kültür ile iç içe geçmiş bir sanatçı. Yeni albümü Pure Comedy de tam olarak Tillman’ın bu personası üzerinde ilerliyor.
Önceki uzunçalar I Love You Honeybear‘ın aksine Father John Misty yeni albümünde fazlasıyla dış dünyanın bir parçası. I Love You Honeybear‘daki psikolojik açıdan ele alınan dışa vurumlar yeni kayıtlarda kendini dış dünyayı gözlemleyen sosyolojik bulgulara bırakıyor. Albümün açılışını Pure Comedy yapıyor. Radyo jeneriği girişinin ardından Tillman’ın doğa anaya olan haykırışını dinliyoruz. Albüm ilerledikçe Father John Misty’nin ele aldığı sorunlar gittikçe katmanlaşıyor, çığ gibi büyüyor ve sizi boğmaya başlıyor. Önceki albümlerinin aksine eğlenceli 
bir üslup yok. Tillman dünyayı sarmalayan tehlikenin farkında ve dış dünyaya gösterdiği eğlenceli personayı ezip geçmekten korkmuyor. Küresel ısınmadan sosyal medyaya, eğlence sektörünün boşluğundan günümüz politik havasına kadar birçok konuya kendini baş karakter haline getirerek değiniyor. Ancak değindiği konular vokal ve melodi olarak o kadar önde ki müzik neredeyse yok oluyor. Tillman’ın dert yandığı konuları arkada dönen bir müzik ile dinliyormuş hissine kapılıyorsunuz. Şarkılar arka arkaya döndükçe tekdüzelik ve özensizlik ön plana çıkıyor. Tillman bu sıkıntıyı da ortadan kaldırmak için zaman zaman popüler esprilere başvuruyor. Total Entertainment Forever‘da popüler kültürü yererken popüler ikon Taylor Swift’e yer veriyor. Albümdeki kayıtlar arasında Leaving LA fazlasıyla dikkat çekiyor. Şarkı sözleri, vokalleri, melodisi ile gelişmeye fazlasıyla açık potansiyel bir single iken altı dakikalık uzunluğu ve yaratıcılıktan uzak müziğiyle yeni bir hayal kırıklığı oluyor. Albümdeki en iyi kayıtlar ise açılışı yapan Pure Comedy ve kapanıştaki In Twenty Years or So. Father John Misty’nin bu iki şarkıda önceki kayıtlarına ve iç dünyasına dönmesi dinleyiciyi gerçekten mutlu ediyor. Dış dünyaya yönelik gözlemler sanatçılar için her zaman ilham kaynağı olmuştur. Ancak Father John Misty, Pure Comedy‘de bu sorunlara değinirken müzikal açıdan yetersiz kalıyor.
