Unknown Pleasures her şeyiyle çağ açan bir başyapıt oldu. Öyle ki albümün kırkıncı yılına özel etkinlikler yapıldı. Hala unutulmuyor ve kendi janrında hala onun gibisi gelmedi. (Yazı: Mert Uzbay)
Joy Division’ın bassçısı Peter Hook, Unknown Pleasures ile ilgili konuşurken “Hiçbir şey söylemek istemiyoruz. İnsanlara ilham vermek istemiyoruz. İnsanların bizim ne düşündüğümüzü bilmesini istemiyoruz” derken muhtemelen Unknown Pleasures albümünün çağ açacağını, hatta o günden günümüze kadar süre gelen bir çok darkwave ve post-punk grubuna ilham vereceğinden habersizdi. Tam bu noktada Ian Curtis’in, Sex Pistols’un 1976’da Manchester’daki canlı performansından etkilenerek Joy Division grubunu şekillendirdiğini belirtmekte de fayda var. Her ne kadar çağ açan bir albüm olup günümüz janrlarından bile çok farklı bir kimliği ve karakteri olsa da maalesef Unknown 
Pleasures da popüler kültürün bir ikonu hatta “oyuncağı” oldu. Öyle ki albümün kapağı uzun süre t-shirtlere basıldı. Hatta bazı tekstil firmaları kolobrasyona giderek lisanslı ürün adı altında bu t-shirtleri sattı ve belki de tüketici üzerinde taşıdığı kapağın Pulsar adı verilen sönen bir yıldızın radar sinyallerini gösteren bir grafik olduğunu bilmeden giydi. Yeri gelmişken Unknown Pleasures’ın kapak fikrinin de grup üyelerinden Stephen Morris tarafından ortaya çıktığını ve son halinin de İngiliz sanat yönetmeni Peter Saville tarafından verildiğini belirtelim. Kapağından şarkı listesine kadar tek bir boşu olmayan bir albüm Unknown Pleasures ve ismiyle müstesna bir şekilde dinleyiciye farklı, bilinmeyen hazlar yaşatıyor. Şarkı sözlerinin karanlığıyla, bass gitarlarıyla, Ian Curtis’in kusursuz vokalleriyle kendine özgü bir karakteri olan ve dinleyiciye meramını çok net bir şekilde aktaran bir albüm Unknown pleasures. Özellikle irdelenmesi gereken şarkılar var. Disorder ve New Dawn Fates’in cayır cayır bass gitarları ve She’s Lost Control’ün her duruma ver ana uyan karanlık melodisi. Kapanış I Remember Nothing’in gücü. Disorder başladığı andan itibaren en az albümün kapak tasarımı kadar ikonik olacağının sinyallerini veriyor. Day of the Lords karanlık olduğu kadar coşkulu bir marş edasında devam ederken Ian Curtis’in “Nerede bitecek?” sorusu aslında her şeyin yeni başladığını bize anlatıyor. New Dawn Fades umutlarımızı karanlık döngünün içerisine bizi iyice çekerken onu takip eden She’s Lost Control şarkısı da karanlığımıza son çiviyi çakıyor.
