Geride kalan yıl Square One adlı ilk EP’sini yayımlayan Eqho bu ayın sonunda yeni bir şarkı paylaşacak. Önümüzdeki günlerde prömiyerini BacktotheSound’un yapacağı şarkı hakkında genel yayın yönetmenimiz Bekir Özgür Aybar bir yazı kaleme aldı. (English Below)
Her şey seni yaralayabilir. Ama artık değil. Kelimelerle her şeyi yakabilirsin ama artık değil. Boşluktasın. Kusursuzluğu arama. Hem zaten o his çoktan seni terk etti. Geride anlatılmayan sözler var.
Eqho’nun yeni şarkısı Untold hala açık olan ama artık kanamayan bir yara kadar etkili. Kanamıyor çünkü her şeyin farkında. Kapanmıyor çünkü o aşamada artık hatırlanmayacak. Zamanla iyileşeceğinin ve günün birinde kaçınılmaz olarak kemik parçası ya da bir avuç toza dönüşecek her şey gibi geriye ufak bir iz olarak kalacağının farkında. Dahası boşlukların farkında ve bu boşluğun üzerine kurulacak her cümlenin gereksiz olacağının da farkında. Birçok yeni farkındalık, ama hep aynı öğrenilmiş çaresizlik. Sen anlatacaksın. O kanayacak. Sen susacaksın. Boşluk büyüyecek. Sessizliği seviyorum. Boşlukların hayranıyım. Çünkü anlatılmayan her şey daha az zarar verir.
Bir sokak başında yalnızlığını bulmak için çabalıyorsun, ama zaten tam olarak oradasın. Nereye gidersen git, kendini de yanında sürüklediğin müddetçe kaçış yok. Kimse seninle konuşmuyor, duyduğun tek şey kendi içindeki saçma sapan sorular. Anlıyorum. Vokaldeki kısa ama duvar gibi güçlü cümleleri anlıyorum. Gitmek istediğin yeri biliyorum. Daha önce oradaydım. Sonra adım adım üst perdeye ulaşan elektronik altyapı daha sert sarsıyor beni. Elektronik kanalların merkezinden yaylılar ve davulun bir arada sounda karıştığı bölümlerde artık başka bir yerdeyim.
Sona doğru giderken elektrik gitar nihayet tanıştırıyor kendini. Biraz geciktiğinin o da farkında, açığı kapatması gerekiyor. Kapatıyor. Elektrik gitarın bu tonunu biliyorsunuz, nereden çıktığını, onu kimin yönettiğini biliyorsunuz. Çünkü bu gitar imzası Eqho’nun tıpkı vokali gibi, davulu, elektronik kanalları gibi olmazsa olmazıdır. Güzel bir resim mükemmel olması için birkaç farklı tanımlanamaz dokunuşa ve üzerinde düşünülmeye ihtiyaç duyar. Untold demini alıyor ve kendine zaman tanıyarak, acele etmeyerek var oluyor. Günümüz hızına, her şeyin o an tüketilip unutulduğu anlayışına epey ters değil mi? Evet. Sirayet gücü de zaten buradan geliyor.
Yaylılar tekrar bende. Tam o an müziklerini Warren Ellis’in oluşturduğu bir filmin final sahnesine düşüyorum. Jesse James çerçeveden korkak Robert Ford’u görüyor. Kendini vuracağını anlıyor. Yine de buna izin veriyor Jesse. Robert’ın zavallılığında yaşıyorum bir süre. Her şeyin henüz yaşandığı an unutulduğu bir dünyada debelenen zavallı yaratıklar olduğumuzu tekrar hatırlıyorum. Olsun. Zararı yok. Ne de olsa bir süre buradayız. Untold’da devam eden ses birleşiminin söylediği gibi günler çok hızlı ve sen harika görünüyorsun.
_
Leave Your Words Outside
Everything can hurt you. But not anymore. You can burn anything with words but not anymore. You’re in nothingness. Don’t look for perfection, that feeling has left you anyway. The rest are words untold.
Eqho’s new song Untold is like an unbleeding yet open wound. It does not bleed because it’s aware. It does not heal because it would not be remembered anymore. It knows it will eventually heal and leave a small trace of dust and bones like anything. Even more It is aware of its voids and gaps and knows any word to fill them would be pointless. Awareness but same learnt despair. You keep telling and it keeps bleeding. You’ll keep quiet. The void enlarges. I love the silence. I adore the void. Because anything untold hurts less.
You struggle to find your loneliness at an alley, but you’re already there anyway. Wherever you go, there is no escape as long as you drag yourself as well. No one talks to you, the only thing you hear is the silly questions you ask yourself. I get it. I get the short yet strong words of the vocal like a wall. I know where you want to go. I’ve been there. Then the sound of the escalating electronics shakes me even more. Drums and strings blending to the sound, now I’m somewhere else.
As approaching the end, electric guitar finally presents itself. He knows he’s a little late, trying to compansate. He does. You know this tone, where it comes from and whom. Because this signature is just as essential as in vocals, drums and synths of eqho as well. A beautiful painting needs a few undefinable touches and ideas before it gets to be perfect. Untold slowly gains its essence without a rush. It’s quite the opposite of these times’ speed where everything is quickly consumed and forgotten in a moment, isnt it? Yes. This is how it gets under your skin.
Strings are with me again. At that moment I live the final scene of a movie where the score belongs to Warren Ellis. Jesse James sees the coward Robert Ford. He understands that he’s going to be shot. Jesse lets it happen anyway. I live in Robert’s misery for a while. I remember the fact that we’re miserable creatures living in a world where everything gets forgotten in the moment it happens. Anyway. No harm. We’ll be here for while. As it’s said in Untold, days go by so fast and you look so good.
