Mutlu bir albüm Döngü. İçeride can yakan cümleler yok mu? Olmaz mı? Ama toplamdaki on bir şarkı perdeyi kapatırken geriye açık ara klas modern folk merkezli mutluluk kalıyor. Yılı Döngü ile kapatmak büyük şans.
Albüme adını veren şarkı iki farklı yerde, iki bambaşka tavırda karşımıza çıkıyor. Hafif açılış hedefindeki Döngü‘yü anlayabiliyorum, ama ben beş numaradaki sert enstrüman kanallarından güç alan Döngü‘ye daha yakınım. Ozan Tekin’in synthleri, Berkay Küçükbaşlar’ın davul tonu ve Can Aydınoğlu’nun elektrik gitarı şarkının güzergahını muhteşem hatlarla yeniden çiziyor. Şen Bakkal Stüdyoları’nda kaydedilen albümün tümünde olduğu gibi burada da ukulele ve sözler ön cephede. “Kaybettiğini sandığın bir şeyi bulmaya yine bu sokağa geldin en sonunda. Ve dediler ki: 
‘Burada değil. Hiç yoktu zaten, sen kaybetmedin.” Koşuyolu, Defne, Ok, Biz Bize Yeteriz ve son sıradaki Yeni gibi çok güçlü parçalar adım adım dinleyeni içine çekiyor. Toplamda on bir şarkının dokuzunda Nilipek’in imzası var. Üçüncü sıradaki Havada Bir Hinlik Var ve Ceylan Ertem imzalı altı numaralı şarkı Soru İşareti albümün genel çizgisinin içinde bulunuyor. Biz Bize Yeteriz‘e ayrıca değinelim. Özellikle son birkaç yıldır küçülen ve içine kapanan dünyalarımızın bir yansımasıdır bu. Öte yandan albümün merkezinde adından da belli olduğu üzere Döngü şarkısı var. Döngü‘nün merkezinde ise işte yukarıdaki birkaç cümle var. Kasım 2015’te debut uzunçalarını dinlediğimde fark etmiştim Nilipek’i. Vokal yönüyle, klipleriyle, abartıya kaçmayan ve sadeliği savunan sound hedefiyle o ilk albümünü kendime çok yakın bulmuştum. Aradan iki yıl geçti. Nilipek’in şarkılarına güç veren dünyası da eminim değişiklikler göstermiştir. Döngü mesela. Dünyanın bir toz bulutu gibi güneşin, güneşin de başka bir güç merkezinin etrafında dönüp durması. Senin döngülerin. Elde edemezsin ve tekrar denemek için dönersin. Daha iyisini bulursun, gidersin ve tutunamayıp geri dönersin. Hiçbir şey yapamazsın, sadece aynı günün içinde dönersin. Döngü mutsuzlukta vardır daha çok. Nilipek ise albüm için şöyle der: “Hem yaratıcısı, hem tutsağı olduğumuz döngüleri ve o döngülerden çıkma ihtimalini anlatıyor.” İhtimalde bile umudu buluyor. “Biraz rahatladım belki biraz da üzüldüm / ama bu sonsuz döngüyü kurdukları için şükran duydum” diyor şarkıda. Bu iki zıt kapıya gidebilecek ihtimalin içinde mutlu o. İşte albümün en büyük gücü burada.
