Londra indie müziğinin etkili temsilcilerinden Editors, önceki akşam Volkswagen Arena’ya adım attı ve İstanbul’daki dördüncü konserini iki saate yaklaşan bir performansla gerçekleştirdi. Evet, bu onların şehre ilk gelişleri değildi. Ama ilk kez tümüyle onlara ait bir sahnede izledik Editors’ı. 2006 ve 2013 yıllarında Rock’n Coke, 2011 yılında da One Love’ın konuğu olmuşlardı. Bunların tümünde de yoğun festival programının içinde ara saatlere sıkışmışlardı ne yazık ki. İşte bu defa sadece Tom Smith ve arkadaşlarına yönelikti tüm ışıklar.
Akşamın başlangıcını tıpkı geçen hafta Zagreb ve Atina’da olduğu gibi son stüdyo albüm In Dream’in down tempo açılışı No Harm’dan yaptılar. Şarkının ilk birkaç saniyesi geride kalırken karanlık sahnede Tom’un üzerine düşen direkt ışık dikkatimi çekti. Benim gözümde gecenin en güzel birkaç saniyesinden söz ediyorum. In Dream’in kapak görseline bir göndermeydi bu. Sonra sağ köşeden bir ışık daha buldu Tom’u. Diğer köşeden biri daha…
Albüm hakkındaki yazımda da belirtmiştim, bu şarkı onların son manifestosudur. Yeni dönemlerinin temelini buradan geliştirdiler çünkü. Konserin No Harm ile açılması Sugar, Papillon, Formaldehyde ve A Ton of Love gibi yüksek tempo şarkılar için sabırsızlanıp, biraz da o eski Editors’ı hissetmek isteyenler için şaşırtıcıydı belki. Haklı olabilirler. Zaten sahnedeki beş adam ilerleyen dakikalarda kendilerinden beklenen diğer parçalara da tek tek dokunacaktı. Külliyatlarındaki tüm albümlere istisnasız uğradılar. Stüdyo kayıt hali korunmuş tam yirmi bir şarkı seslendirdiler. Zaman kontrolünün sadece kendilerinde olmasının tadını çıkardıkları belliydi. Karşılarında onlara dikkat kesilmiş yüzlerce insanı birkaç saatliğine de olsa dış dünyadan uzaklaştırmayı başardılar. En azından kendim için bunu söyleyebilirim.
Editors müziğinin en önemli yanı kalabalıklar arasında seni bulabilmesidir. Şarkılar dün gece herkese pay edildi ve kimse evine eli boş dönmedi. Hemen her yeni albüm dönemlerinde ağırlıyoruz onları. Marching Orders sonrası konseri bitirirken belirttikleri gibi tekrar geleceklerdir. Umarım o zaman tribün bölümleri ve sahanın yarısı perdeyle gizlenmiş olmaz. Zira kapalı gişe bir İstanbul akşamını hak ediyor Editors.
8 Aralık ’15 tarihli BirGün Gazetesi’nde yayımlanmıştır.
