Softa – 11 EP

Albüm Kritik|

2013’te yayımladıkları stüdyo albümleri Hunili Ayin ile Türkçe sözlü punk adına yapılan en yenilikçi ve hakkaniyetli işlerden birine imza atan Softa altı yıllık arayı nihayete erdiriyor. 11 adlı EP’yle ses vererek 2019’a bir son dakika baskını yapıyor.

Büyük sıçrayışını 14. Roxy Müzik Günleri’nde birincilik elde ederek gerçekleştiren Softa, 2013’te ses veren ilk albümlerinin ardından çeşitli toplama albümler aracılığıyla dinleyiciye ulaşsa da arayı bir hayli açmıştı. 2019’un son günlerinde bizlere bir sürpriz yaparak üç nokta atışı parçayla punk müziği damarlarımızda yeniden dolaştırıyor, bastırdığımız isyan duygularını körüklüyor Softa. Grubun icra ettiği müzik punk’ı temel aldığından olsa gerek, sınırları da punk’ın kendisi gibi oldukça belirsiz. Soundunda punk, garage ve saykedelik tonların hüküm sürdüğü oluşum, röportajlarında tarzlarının acid punk olarak da tanımlanabileceğini belirtiyor. Burada tarzlarını tanımlama çabasına girişmek yerine yalnızca üç parça sunarak nasıl fırtına etkisi yarattıklarını vurgulamak gerek. Grubun solisti Ece Özey’in plak şirketi Rebella Records etiketiyle dinleyiciye ulaşan 11’de She Past Away’den Doruk Öztürkcan ve Brek adlı solo projesiyle tanıdığımız Berk Sivrikaya’nın da imzası bulunuyor. EP grup üyelerinin yıllar içerisinde içlerindeki punk ruhunu gittikleri her yere taşıdıklarını gösteriyor. Yıllara direnen, farklı deneyimlerden beslenen ve pişen bir müzikal anlayışın yansımasına kulak veriyoruz üç şarkıda. 11’de yer alan şarkıları bir serim düğüm çözüm örüntüsü içerisinde görmek mümkün. EP’nin açılışını yapan Pas, aynı zamanda albümün en güçlü şarkısı. “Adam sandı kendini / Görülmemiş bir kahraman / Pasif agresif serseri / Ona buna atıp tutan” sözlerini duymaya başladığım an yeraltından filizlenen sağlam bir başkaldırıyla karşı karşıya olduğumu anlıyorum. Kulak verdiğimiz sound Hunili Ayin ile karşılaştırıldığında daha çiğ, daha kirli, daha agresif. Altyapısıyla, vokaliyle, sözleriyle üst kalitede seyreden şarkılar koşulların yarattığı sıkışmışlık, bastırılmışlık, çaresizlik duygularının zifiri karanlığına kuruluyor. Pas’ta temeli atılan gerilimli gürültü Öfke Nöbeti’nde hız kesmeden devam ediyor. Kapanış şarkıları İngilizce ise albümün çözülme noktası. 11’i meraklısına şiddetle öneriyor ve punk müziğin sunduğu uçsuz bucaksız olanakların Softa’yı nereye götüreceğini merakla bekliyorum.

Comments are closed.