The Last of Us’ın yeni oyunu kapsamındaki dosyamızın beşinci ve son bölümünü sizlerle paylaşıyoruz. İşte bu kapsamlı dosyamızın son bölümünde gideceğimiz hikaye hemen aşağıda başlıyor.
Final üzerine saatlerce konuşabiliriz. Joel’a empati yapılabilir ama bir sürü ahlaki ve etik yorumu da yok saymış oluruz. Bencilce kararlar alıp aşı üretmek isteyen Marlene ve bunu yapacak olan doktoru öldürmek bir yana Ellie’ye dürüst olmamak beraberinde bir sürü sorun getirebilir ki ikinci oyunda da buna şahit oluyoruz.
Şımarık Neil
İkinci oyun, The Last of Us severlerin tam anlamıyla iki farklı gruba ayırdı. Sevenler ve nefret edenler. Nefret edenlere muhafazakar The Last of Us’cılar diyebiliriz. Peki durum neden böyle? Neil Druckmann oyun çıkmadan önce “Hangi temayı işlediniz?” Sorusuna şöyle cevap vermişti. “İlk oyunda sevgiyi işledik. Karakterler birbirlerini sevdiler, sizler de bizi ve oyunu sevdiniz. Şimdi ise nefreti işliyoruz. Karakterler birbirlerinden nefret edecek. Sizler de bizlerden ve oyundan nefret edeceksiniz.” Bunu başardığını söyleyebiliriz. The Last of Us Part 2‘yu oynaması inanılmaz keyifli, hikaye sunumu da mükemmel. İlk oyun kadar olmasa da başarılı sunulan bu hikaye içerisinde Neil Druckmann’ın şımardığı bir sürü hareket yer alıyor. İlk oyundan aldığı krediye ve sevgiye güvenerek kotasını doldurdu Nei.l Tekrardan böyle triplere gireceğini düşünmüyorum.
Gustavo hocam zehri veriyor
The Last of Us çizgisel bir oyun, sinematik bir deneyim. Hikayenin dışına çıkılamayan ustalıkla dizayn edilmiş bir yapım. Bu başarılı iş Gustavo Santaolalla’nın müzikleriyle taçlanıyor. İki Akademi Ödüllü Arjantinli besteci Santaolalla oyunu müzikleriyle kesinlikle başka bir yere taşımış. Oyunun görsellerine bakınca bile kafamda onun tınıları çalmaya başlıyor. İşte dinleyebileceğiniz birkaç parçası: The Last of Us, The Path (A New Beginning), All Gone (No Escape), The Choice. İkinci oyundan da The Last of Us Part 2 ve biraz kulağa The Last of Us’ın klasikleşmiş tınılarından uzak gelen ama çok severek dinlediğim It Can’t Last Home. Derinlere dalma garantili.
Remake
Yeniden yapım gerekli miydi? Bence hayır. Oyun hala daha oynanabilir seviyede o yüzden gerek yoktu. Para ve popüleritenin elbette bu yeniden yapımda payı var. Bu inanılmaz yolculuğu son teknoloji ve grafiklerle deneyimlemek istiyorsanız ramake güzel bir tercih. Ama bu oyun fiyatlarıyla o deneyimin zevk vereceğini sanmıyorum. Ramake ile beraber ikinci oyundaki gibi dublaj seçeneği de mevcut. Açıkcası tavsiye etemiyorum. Troy Baker (Joel) ve Ashley Johnson (Ellie)’nin performansları bence her zaman üst düzeydi. The Last of Us benim fanı olduğum iki işten biridir. Saatlerce konuşabilirim, kuzenimle The Last of Us konusu ne zaman açılsa üçüncü oyun teorileri hakkında konuşur ve Neil Druckmann’a güzel sözler söyleriz. Remake hakkında konuşmaya pek gerek yok ama orijinal oyunun çok daha güzel gözüken hali diyebiliriz kısaca.
Look for the light
Uzun bir yazı oldu. Toplam beş bölüm halinde yayımladık. Umarım sizi sıkmamışımdır. The Last of Us’ı oynamasınız da kesinlikle izlemenizi tavsiye ediyorum. En fazla on bölümlük bir dizi kadar vaktinizi alır. İkinci oyunu izlemeyin diyemem ama izleyin demek de gelmiyor içimden. Açıkçası oynaması çok zevkliydi ama hikayesi için aynı şey söyleyemem. Çok büyük bir kitle hikayeyi de seviyor, bunu da reddedemem. Bu yazının ilk bölümü o günlerde paylaşıldığı için bunu geç de olsa belirtmek isterim: 26 Eylül The Last of Us gününüz kutlu olsun.
