Jack Tatum gitgide kendi dünyasına çekilen mevsim çiçekleri gibi. Etrafını gözlüyor, çevresinden etkileniyor ama yaşamını ve o yaşamından kaydettiği şarkıları kendine göre dizayn ediyor. Laughing Gas EP bunun en son kanıtı.
Wild Nothing onun kişisel sahne projesi olarak başladı. 2009 yılındaki başlangıç çizgisi artık tam on bir yıllık uzunluğa erişmiş durumda. On bir yıl. Müzik dünyası için gerçekten uzun bir süre. Yepyeni bir tarz moda olabilir ve bir daha adı anılmayacak şekilde toprak altına girebilir bu süre boyunca. Indie rock tavrı da böyle. Henüz ölmedi çünkü merkez koldan ayrılan yan damarlardan birçok farklı akım yaratıldı. Shoegaze bunların başında geliyor. Wild Nothing’in ilk uzunçaları Gemini şarkı sözleri özelinde olduğu kadar içerdiği müzikal yön özelinde de değerliydi. Tatum bu 
ilk albümle çıkışını yapsa da alternatif müziğe meraklı jenerasyon tarafından tam olarak keşfedilemedi. İki yıl sonraki Nocturne LP işte bu keşif sürecini nihayete erdirecekti. Nocturne sıra dışı enstrüman kanallarına ve sound mühendisliğine sahip şarkılardan oluşuyordu. Üstelik neredeyse bir ev ortamında kaydedilmişti. Nocturne rüzgarı Tatum’u İstanbul’da bile kapalı gişe konser verecek kadar sert itti yukarıya doğru. İşte bu noktadan sonra girişte bahsettiğim dönemi başlattı müzisyen. Kendi dünyasına çekildi ve ondan ilk iki uzunçalar gibi dinleyiciyi hemen yakalayan pop yakınlarında dolaşan nakaratlardan uzaklaştı. 2016’da Life of Pause ve 2018’de Indigo albümleriyle kariyerini sürdürdü Wild Nothing. Konserlere devam etti, üretimine ara verdi ve sonra tekrar şarkılar kaydedip yayımlamaya başladı. En başından bu zamana kadar hep bağımsız seslere meraklı firma Captured Tracks ile çalıştı. Laughing Gas bir LP devamında gelen ya da önündeki LP’yi vurgulayan bir kısaçalar değil. Başlı başına bir kayıt. Kendine özel anlamı ve yeri var. Tatum artık 40’lı yaşlarıyla bakışan olgun bir müzisyen. Şehir hayatı, ilişkileri, ritim arayışı gelişiyor ve değişiyor. Buradaki beş şarkı da bunu vurguluyor. Dizzinerrs, Sleight of Hand, Blue Wings dinlemeye başladığınız anda “İşte bir Wild Nothing şarkısı” dedirtiyor size. Bir gitar kodu yazdı resmen Tatum. Gemini’den bu yana devam ediyor. EP’yi kapatan The World Is a Hungry Place başlığıyla bugünleri özetliyor. Benim favorim ise Foyer. Adım adım yükselişi ve davulun yönetmenliği sıra dışı bir sadelik hissi yaratıyor. Foyer gerçek Wild Nothing nasıl olmalı, tam bunu simgeliyor. Laughing Gas iyi dört şarkı ve bir sıra dışı şarkıdan oluşuyor. Mükemmelliği aramayışı içinde yaşadığımız çılgın çağda eleştiri konusudur elbette. Ama hayır mükemmel olmaya çalışmıyor Laughing Gas EP.
